Niecały miesiąc temu zostałem poproszony przez Strefę Kursów o ocenę ich nowo wydanego materiału dla osób chcących zacząć naukę programowania w Javie: „Fundamenty języka Java„. Przerobiłem go kilka dni temu i dziś zapraszam do przeczytania recenzji.
Spis treści całego kursu jest dostępny tutaj, a trwa on aż ponad 12 godzin.
Wczoraj odbyło się czwarte spotkanie Bielsko-Bialskiej grupy miłośników Javy i programowania (Bielsko-Biała JUG). Tym razem prelekcję przygotował dla nas Jaroslaw Palka – od ponad 15 lat w branży IT, jako administrator baz danych, programista, architekt, manager i „inżynier od spraw katastrof”. Niepokorny wyznawca kościoła JVM, badacz bytecode’u i JIT oraz wszelkiej maści parserów, interpeterów i kompilatorów.
Od czasu do czasu Jarka można wysłuchać na polskich konferencjach. W wolnych chwilach trener w http://symentis.pl i autor bloga nahttp://geekyprimitives.wordpress.com/ oraz samozwańczy dyktator w radach programowych konferencji JDD oraz 4Developers. Obecnie ekspert w Allegro.
W poprzednim wpisie zrobiłem krótkie wprowadzenie do wykorzystywania biblioteki user32.dll przez Javę do pobierania informacji z innych aplikacji okienkowych. Poniżej rozszerzymy nasze klasy o możliwość pobierania dowolnie zagnieżdżonych komponentów za pomocą funkcji rekurencyjnej przeszukującej całe drzewo elementów. Wszystko na przykładzie Total Commandera.
Każdy, kto zawodowo programuje w obojętnie jakim języku wie, że bez wsparcia frameworków nasze życie byłoby znacznie trudniejsze. Tak jak Python ma swojego Django, PHP – Symfony, czy Ruby – Railsa, tak w Javie bez znajomości Springa ciężko będzie znaleźć komukolwiek zatrudnienie. Praktycznie w każdej ofercie pracy dla osób programujących w Javie, wśród wymagań znajdziemy znajomość frameworka Spring.
Poniżej krótko zrecenzuję kurs wideo „Spring. Kurs video. Poziom pierwszy. Prosty sposób na zaawansowane aplikacje w Javie” dostępny na Videopoint.pl, ale na początek kilka słów o samym Springu.
W ostatnim czasie musiałem przerobić jeden z systemów na wersję wielojęzykową. Chodziło dokładnie o to, aby wszystkie Stringi zostały wywołane przez tzw. wrapper ze wstrzyknięciem pewnego kontekstu (Locale, kategoria grupująca, czy parametry).
Np. jeśli w kodzie był fragment:
|
1 |
String message = "Numer PESEL: " + pesel + " jest nieprawidłowy"; |
to został przerobiony na coś takiego:
|
1 2 3 |
String category = "FORM.EMPLOYEE"; ... String message = I18n.begin("Numer PESEL: {0} jest nieprawidłowy", category).locale(locale).param(pesel).translate(); |
lub coś takiego:
|
1 |
String message = I18n.begin("Numer PESEL: {0} jest nieprawidłowy").param(pesel); |
Typowy przykład Buildera z przeciążoną metodą toString() wykonującą translację. Taki wrapper wykonuje wyszukanie tekstu już zapisanego w systemie (czy to w bazie, czy w plikach), a jeśli nie istnieje – dopisuje go. W ten sposób zostają zdefiniowane szablony tekstów w ustalonym źródłowym języku i w celu dodania nowej wersji językowej, należy przypisać do każdego z nich odpowiednie tłumaczenie. System zaś z kontekstu użytkownika wybierze odpowiednie Locale i przypisze odpowiednią wersję.
Ale w zasadzie nie kwestię samych tłumaczeń chciałem tu poruszyć, a to co wymagało żmudnej pracy po finalnej refaktoryzacji kodu. Należało wyszukać wszystkie szablony i zapisać je. Problem w tym, że zmodyfikowanych plików źródłowych .java było mnóstwo, w różnych podkatalogach. Ze względu na to, że konieczne było wyciąganie dodatkowych zmiennych javy w źródłach (patrz zmienna category), postanowiłem zrobić proste narzędzie napisane również w javie wyszukujące wszystkie pliki z rozszerzeniem .java, a z nich wszystkie wywołania metody I18n.begin.
W zeszłym roku Ronil Shah zaskoczył prawie wszystkich zdobywając sto procent punktów w egzaminie z Javy OCPJP. Jednak to nie wszystko. Najciekawsze jest to, że egzamin ten przewidziany jest na ponad dwie godziny, podczas gdy on zakończył go już po 18 minutach! Mało kto z doświadczonych, pracujących wiele lat w zawodzie programistów może pochwalić się takim wynikiem, już nie wspominając o tak szybkim poradzeniem sobie z dość podchwytliwymi pytaniami.
Dodam, że na zdanie egzaminu OCPJP (dawniej SCJP) w celu otrzymania certyfikatu, decydują się przeważnie doświadczeni programiści.
W ostatnim czasie pracowałem nad systemem dla dużej amerykańskiej firmy, który miał usprawnić zarządzanie zleceniami dla operatorów wózków widłowych w magazynie.
Importujemy dane pochodzące z zewnętrznego systemu ERP, pracownik korzystający ze stanowiska komputerowego na hali magazynowej rozdysponowuje poszczególne zadania, a operatorzy wózków na bieżąco mają podgląd aktualnych kursów do wykonania na przenośnym mini komputerze / czytniku kodów kreskowych Intermec. Po zakończeniu całego procesu dla jednego zlecenia osoba je kompletująca drukuje etykietę za pomocą drukarki Zebra P4T. Główna część systemu po stronie serwera została napisana w Javie i uruchomiona na Tomcacie. Panel dla operatora na magazynie korzysta z AngularaJS i komunikuje się z serwerem za pomocą socket.io, zresztą podobnie jak panele na urządzenia mobilne Intermec.
W ostatnim czasie realizowałem projekt w którym należało zaprojektować ok. sto dokumentów PDF w postaci różnego rodzaju wniosków, w różnym układzie. Ten, kto kiedykolwiek generował dokumenty za pomocą iTexta wie, że nie jest to trudne, lecz czasochłonne. Programiści z reguły są leniwi, ponieważ zawsze szukają drogi na skróty, tak aby zrobić jak najwięcej i najmniej się przy tym napracować. Ja również, dlatego postanowiłem wykonać generowanie takich dokumentów na podstawie HTML, CSS 2.1 i oddelegować zadanie projektowania takich szablonów innej osobie 🙂
Chodzi oczywiście o projekt realizowany w Javie.
W tym artykule opiszę sposób wykonania zdalnego sterowania jednym urządzeniem wpinanym do gniazdka 230V z wykorzystaniem Arduino. Wykorzystane będzie połączenie przez USB z komputerem, który jednocześnie będzie pełnił rolę serwera WWW. Dzięki temu rozwiązaniu możliwe będzie sterowanie zarówno z tej stacji jak i dzięki WiFi przez laptop, tablet, czy telefon komórkowy.
Efekt końcowy będzie wyglądał tak:
W takim razie zabieramy się do pracy 🙂
W poprzednim wpisie programistyczne rozwiązanie zagadki polegało na wygenerowaniu wszystkich permutacji zbioru i sprawdzeniu każdej z nich pod względem spełnienia warunku poprawności. Takie podejście może okazać się najrozsądniejsze w przypadku pracy nad problemami NP-trudnymi (poprzez wygenerowanie wszystkich możliwych rozwiązań i wybranie spośród nich najlepszej).
W dalszej części umieszczam przykłady implementacji w Javie różnych algorytmów generowania permutacji.
